MOREDICH DX BLOG

MOREDICH DX Blog pretende ser un blog diferente en el cual podrás encontrar Poesía (mi Poesía) tanto en gallego como en castellano, además de música electrónica, artículos y alguna cosilla más...

MOREDICH DX es el nombre «artístico» de Jaime Moreda Santamaría usado, normalmente, en relación con mi vocación musical, pero he decidido usarlo, también, como nombre de este blog.

Todo lo que está publicado en este blog está protegido bajo copyright (todos los derechos reservados).


Bienvenidos(as) a este espacio.



POEMAS EN GALEGO.



Son libre

son libre

(libre na miña liberdade analfabeta

de saberes pseudo-intelectuais)



son libre

(liberdade sinxela    fume)




son libre

(liberdade de vivir esvaecido       vento)



(son animal-libre-racional

emerxente Instinto vital

cheiro de rebeldía insubmisa

zas!!!!)




son libre

(voz dos pobos aplastados

laio dun neno que morre de fame

un baúl cheo de esperanza misturada con miseria) 





Fecho os meus ollos



fecho os meus ollos

e adícome a sentir



sinto un esperanzador silencio

cheo de matices e cores


verdes

azuis

lilas


mes-tu-rán-do-se

des-fa-cén-do-se

en agradables sensacións

en delicados adxectivos



fermoso

divino

mestizo



sinto o meu maxín

sinto como se anima a xogar

como crea demiúrgo el

a partir de sinxelas ideas

e de pensamentos-materia

e crea

crea

crea



sinto a miña ialma

ó fin

silenciada

coreada

adxectivada

xogadora

e

demiúrga





Achégate




achégate       achégate a min




achégate

coma o vento se achega suavemente a unha flor

doce aloumiño

mexéndoa




achégate

nun serán estival         á noitiña

case entre lusco e fusco

cando a forza do sol esvaece e todo semella máis sinxelo

estareite agardando na beira dun regato




achégate       arreconchégate

agarímame        coida de min




achégate

falaremos

falaremos de todo aquelo que é inmortal



da ledicia      do fermoso     da esencia



anoitecerá

un espléndido ceo estrelado iluminaranos sutilmente

e a lúa

encomezará o seu arcano camiño

paseniñ0

sen présa

sen memoria

para que vai ter a lúa présa e memoria?




pasarán as horas

bicarémonos

bicarémonos ó alborexar

nese máxico intre

en que a luz creba a sombra

e

faina retroceder

cegándoa


co seu mudo resplandor